Mesele esir düşmekte değil,

Genç bir yengeç, bir sardalye balığına âşık olmuş. Ne var ki, sardalye balığı kentli bir ailedenmiş ve çarpuk çurpuk yürüyenlerden nefret edermiş.
Genç yengeç, düzgün yürümek için uğraşa savaşa bir akşam sardalye balığının kapısını çalmış:
- Bak, demiş; öğrendim düzgün yürümesini. Bu da aşkımı kanıtlamıyor mu sana?
***
Sardalye balığı, yengecin gösterdiği başarıdan o kadar etkilenmiş ki, yanına almış kendisini ve çılgın bir aşk gecesi yaşamışlar.
Ama ertesi sabah uyandıklarında, sardalye bakmış ki yengeç, tüm yengeçler gibi yine yan yan yürümekte...
Büyük bir düş kırıklığı içinde bağırmaya başlamış:
- İşte yine çarpık çarpık yürümeye başladın. Beni hiç sevmemiş olduğun anlaşılıyor.
Genç yengeç, boynu bükük, sardalyeye dönmüş:
- Hiç sevmez olur muyum, çok seviyorum seni, demiş. Ne çare ki, akşam olduğu gibi, sürekli sarhoş kalamıyorum. Sarhoşluğum geçince de, yine kendim gibi başlıyorum yürümeye...

Vaktiyle kendisini halkımızın eğitimine adamış, Cumhuriyet'in idealist öğretmenlerinden biri; Üsküdar'a geçmek için, Beşiktaş'tan bir sandala binmiş.
Sandalcı, akıntıları geçmek için sık sık ayağa kalkarak küreklere asılırken, karşısında oturan öğretmen soruyormuş:
- Sen çarpım cetvelini biliyor musun?
Kan ter içindeki sandalcı:
- Bilmiyorum, diyormuş.
Öğretmen:
- Öyleyse, diyormuş; hayatının 3'te 1'ini kaybettin... Peki, coğrafya biliyor musun?
Sandalcı yine:
- Bilmiyorum, diyormuş.
- Öyleyse hayatının 3'te 1'ini daha kaybettin... Peki, tarih biliyor musun?
Gıcırtısı artan bir yanıt geliyormuş:
- Bilmiyorum...
***
O sırada karşılıklı geçen iki vapurun da dalgalarını yiyince, sandal devrilivermiş ve bu kez sandalcı sormuş, çırpınmaya başlayan öğretmene:
- Hey hemşerim, yüzme biliyor musun sen?
Öğretmenin, sularla dolu ağzından boğuk bir ses çıkmış:
- Bilmiyorum...
- Öyleyse sen, tümünü birden kaybettin hayatının...