Yeni diye diye
Nerede ne zaman duysam içim titrer. Kim söylerse söylesin yüreğime saplanır. Ağzımdan her çıktığında, gazetede dergiden kitapta her gördüğümde içime bir kuşku düşer. Acaba derim, kocaman bir yalan mı diye düşünürüm..
Tek başına da olsa, bir sözcükle birlikte de söylense çok önemli bir sıfat “yeni..” insan için.
İnsanlık için de öyle değil mi?
Yeni dünya, yeni muhafazakar ,yeni sol, yeni piyasa, yeni düzen diyerek altını üstüne getirmediler mi evrenin? Getirmiyorlar mı? Yeni diye diye can alıp kan dökmüyorlar mı?
Sabah kahvesinin ilk yudumundan sigaranın ilk nefesine geçerken şöyle bir düşünün. Kaç yeni yılınız geride kaldı..? Kaç kez yeniden dediniz..? Kaç kez yeniden yenildiniz..? Kaç kez yeniden başladınız kavgaya, arayışa ve hatta aşka..
**
Hani yeni yılın ilk yazısını yazmasam büyük olasılıkla “ne yenisi..” diye başlardım yeni yılın ilk gününe. İnsanların yeni yılın ilk gününü ağzına kadar mutlulukla doldurma eğiliminde olduğunu bilmesem “ne yeni yılı..” der geçer giderdim. Ama hiç olmazsa kahve bitene, çay tazelenene kadar keyfini çıkaralım diyorum yeni yılın.
Tamam. Cinayeti, rüşveti, hırsızlığı, yağmayı, soygunu, hortumu, tecavüzü, işkenceyi, copu, jipi, biber gazını görmeyelim.Peki. Faili meçhulü, baskını,saldırıyı, yargısız infazı, şehit edilenleri,ölü olarak ele geçirilenleri cezaevlerini, ölüm oruçlarını duymayalım. Kabul.İşsizliği, açlık sınırını, yoksulluğu,savaşı, silahı, uyuşturucuyu, fuhuşu, mafyayı, medyayı, özgürlüğü, bağımsızlığı, vatan pazarlamayı, cennet kiralamayı bir yana bırakalım. Hadi bakalım, nasıl olacaksa, hep birlikte ele ele gönül gönüle keyfini çıkaralım yeni yılın.
**
Ciddi olalım en başta. Hakça davranalım.İyimser olalım. Ülkemizin refahı, bölgemizin ferahı için yapılan iyi şeyleri de görelim. Bardağın sadece boş tarafı olmadığını görelim. Kendimize güvenelim. Yeter ki isteyelim.
Bu milletin gerektiğinde “direkleri altından, yelkenleri atlastan gemiler..” yaptığını anımsayalım.Bu milletin gerektiğinde “Yedi Sekiz Hasan Paşalardan..” sadrazam, imamlarda başbakan çıkardığını unutmayalım.
Vaşhington’dan Brüksel’e her zaman her yerde devlet millet işlerine ciddiyetle sarılanları; fakir fukara garip gurabaya şevkatle el uzatanları örnek alalım. “Ne günlere kaldık ey gaziyi hünkar..” diye başlamayalım, bu dizenin sonunu asla yazmayalım. Kısacası ciddi olalım efendiler beyler, ciddi olalım dostlar arkadaşlar.
**
Nereden çıktı bu “ciddiyet işi de..” demeyin.Onu ciddiyetle kavrayalım yeni yılın ilk sabahına buyur edelim. Onun gerçekten ciddi bir devlet ve siyaset adamı olduğunu artık görelim.
Demokrasiyi amaç değil araç kabul ederken de ciddi,İstanbul imamıyım derken de.Baleyi dansı fuhuş sayarken ciddi. Tesettürü türbanı siyasal simge sayarken ciddi.Birden çok kadınla evliliğin İslam’ın gereği olduğunu söylerken de ciddi, zinayı suç sayarken de.
Kadın deyince de ciddi yani.
Kılıçlar kelle koparmayı eleştirenleri İslam’a karşı olmakla suçlarken ciddi.İslami terör tanımını içine sindiremediğini söylerken ciddi.
Şarap içenlerin cayır cayır yanacağını söylerken de ciddi. Bakanlar kurulunu Sivas Kongresi’nin toplamasına karşın , diri diri yakılan 37 insan için tek söz etmezken de ciddi.
Yakma deyince de ciddi yani.
Adı yolsuzluğa karışan cemaat arkadaşlarına milletvekili dokunulmazlığı kazandırırken ciddi.Oğlunun sünnetinden, kızının düğününden servet sahibi olurken ciddi. Alman Başbakanına “sen ne maaş alıyorsun..?” diye sorarken de, ticaret yapmasa/ gofret-gazoz satmasa geçinemeyeceğini söylerken de ciddi. Türkiye’nin Irak politikasını 8,5 milyar dolar kredi karşılığında satarken de,IMF’ye üç yıllık kulluğa evet derken de ciddi.
Ekonomi deyince de ciddi yani.
**
Şimdi dilerseniz yeni yılının ilk gününe büyük bir ciddiyetle sarılalım. Yeni yılın ilk gününde “yeninin ne olduğunu..” büyük bir ciddiyetle bir kez daha düşünelim.
Şekeri nemlendiren, pirince bulgura taş koyan, odunu ıslatan, süte su katan, benzine gaz, gaza su karıştıran,yeni diye diye kandırılan yüce halkımızın yeni yılını, yeni umutlarla, yeni dileklerle kutlayalım.
Erbil Tuşalp
erbiltusalp@birgun.net 01/01/05
Tek başına da olsa, bir sözcükle birlikte de söylense çok önemli bir sıfat “yeni..” insan için.
İnsanlık için de öyle değil mi?
Yeni dünya, yeni muhafazakar ,yeni sol, yeni piyasa, yeni düzen diyerek altını üstüne getirmediler mi evrenin? Getirmiyorlar mı? Yeni diye diye can alıp kan dökmüyorlar mı?
Sabah kahvesinin ilk yudumundan sigaranın ilk nefesine geçerken şöyle bir düşünün. Kaç yeni yılınız geride kaldı..? Kaç kez yeniden dediniz..? Kaç kez yeniden yenildiniz..? Kaç kez yeniden başladınız kavgaya, arayışa ve hatta aşka..
**
Hani yeni yılın ilk yazısını yazmasam büyük olasılıkla “ne yenisi..” diye başlardım yeni yılın ilk gününe. İnsanların yeni yılın ilk gününü ağzına kadar mutlulukla doldurma eğiliminde olduğunu bilmesem “ne yeni yılı..” der geçer giderdim. Ama hiç olmazsa kahve bitene, çay tazelenene kadar keyfini çıkaralım diyorum yeni yılın.
Tamam. Cinayeti, rüşveti, hırsızlığı, yağmayı, soygunu, hortumu, tecavüzü, işkenceyi, copu, jipi, biber gazını görmeyelim.Peki. Faili meçhulü, baskını,saldırıyı, yargısız infazı, şehit edilenleri,ölü olarak ele geçirilenleri cezaevlerini, ölüm oruçlarını duymayalım. Kabul.İşsizliği, açlık sınırını, yoksulluğu,savaşı, silahı, uyuşturucuyu, fuhuşu, mafyayı, medyayı, özgürlüğü, bağımsızlığı, vatan pazarlamayı, cennet kiralamayı bir yana bırakalım. Hadi bakalım, nasıl olacaksa, hep birlikte ele ele gönül gönüle keyfini çıkaralım yeni yılın.
**
Ciddi olalım en başta. Hakça davranalım.İyimser olalım. Ülkemizin refahı, bölgemizin ferahı için yapılan iyi şeyleri de görelim. Bardağın sadece boş tarafı olmadığını görelim. Kendimize güvenelim. Yeter ki isteyelim.
Bu milletin gerektiğinde “direkleri altından, yelkenleri atlastan gemiler..” yaptığını anımsayalım.Bu milletin gerektiğinde “Yedi Sekiz Hasan Paşalardan..” sadrazam, imamlarda başbakan çıkardığını unutmayalım.
Vaşhington’dan Brüksel’e her zaman her yerde devlet millet işlerine ciddiyetle sarılanları; fakir fukara garip gurabaya şevkatle el uzatanları örnek alalım. “Ne günlere kaldık ey gaziyi hünkar..” diye başlamayalım, bu dizenin sonunu asla yazmayalım. Kısacası ciddi olalım efendiler beyler, ciddi olalım dostlar arkadaşlar.
**
Nereden çıktı bu “ciddiyet işi de..” demeyin.Onu ciddiyetle kavrayalım yeni yılın ilk sabahına buyur edelim. Onun gerçekten ciddi bir devlet ve siyaset adamı olduğunu artık görelim.
Demokrasiyi amaç değil araç kabul ederken de ciddi,İstanbul imamıyım derken de.Baleyi dansı fuhuş sayarken ciddi. Tesettürü türbanı siyasal simge sayarken ciddi.Birden çok kadınla evliliğin İslam’ın gereği olduğunu söylerken de ciddi, zinayı suç sayarken de.
Kadın deyince de ciddi yani.
Kılıçlar kelle koparmayı eleştirenleri İslam’a karşı olmakla suçlarken ciddi.İslami terör tanımını içine sindiremediğini söylerken ciddi.
Şarap içenlerin cayır cayır yanacağını söylerken de ciddi. Bakanlar kurulunu Sivas Kongresi’nin toplamasına karşın , diri diri yakılan 37 insan için tek söz etmezken de ciddi.
Yakma deyince de ciddi yani.
Adı yolsuzluğa karışan cemaat arkadaşlarına milletvekili dokunulmazlığı kazandırırken ciddi.Oğlunun sünnetinden, kızının düğününden servet sahibi olurken ciddi. Alman Başbakanına “sen ne maaş alıyorsun..?” diye sorarken de, ticaret yapmasa/ gofret-gazoz satmasa geçinemeyeceğini söylerken de ciddi. Türkiye’nin Irak politikasını 8,5 milyar dolar kredi karşılığında satarken de,IMF’ye üç yıllık kulluğa evet derken de ciddi.
Ekonomi deyince de ciddi yani.
**
Şimdi dilerseniz yeni yılının ilk gününe büyük bir ciddiyetle sarılalım. Yeni yılın ilk gününde “yeninin ne olduğunu..” büyük bir ciddiyetle bir kez daha düşünelim.
Şekeri nemlendiren, pirince bulgura taş koyan, odunu ıslatan, süte su katan, benzine gaz, gaza su karıştıran,yeni diye diye kandırılan yüce halkımızın yeni yılını, yeni umutlarla, yeni dileklerle kutlayalım.
Erbil Tuşalp
erbiltusalp@birgun.net 01/01/05
arasorbul - 2. Jan, 13:42
Trackback URL:
https://akpinar.twoday.net/stories/458231/modTrackback